Μια 25χρονη Ελληνίδα Πρότυπο - Ελένη Αντωνιάδου - Η γυναίκα της χρονιάς 2013

Σας παρουσιάζουμε μια 25χρονη Ελληνίδα πρότυπο όχι μόνο για την νέα γενιά, αλλά και για όλους τους Έλληνες που βιώνουν τις δύσκολες συνθήκες της εποχής μας. 

Η Ελένη Αντωνιάδου είναι η «γυναίκα της χρονιάς 2013» σύμφωνα με την κριτική επιτροπή της διοργάνωσης «FDM Everywoman in Technolgy Awards» βρίσκετε πλέον στην NASA, αλλά αυτό που την κάνει ξεχωριστή είναι όχι μόνο η ενασχόληση της με τα τεχνητά όργανα, αλλά ο λόγος που το κάνει. Διαβάστε παρακάτω για το που ζει, από που ξεκίνησε, τι στόχους έχει σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη στο Mag24 αλλα και στην Καθημερινή:

Ζει έξι μήνες στο Σικάγο και έξι στη Σίλικον Βάλεϊ, εργάζεται ταυτόχρονα σε τρία διαφορετικά πρότζεκτ που αφορούν την αναγεννητική ιατρική και τη νανοτεχνολογία.

Ένα μήνα τον χρόνο προσφέρει εθελοντική εργασία σε αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λατινική Αμερική. Αυτή είναι η «γυναίκα της χρονιάς 2013» σύμφωνα με την κριτική επιτροπή της διοργάνωσης «FDM Everywoman in Technolgy Awards», που επέλεξε την 25χρονη Ελληνίδα Ελένη Αντωνιάδου. 

«Αν δεν κυνηγήσεις τα όνειρά σου, δεν θα τα πιάσεις ποτέ» λέει συγκινημένη στην «Κ» μέσω skype, σε ένα κενό μεταξύ των διαλέξεών της στο πανεπιστήμιο του Illinois. 

«Ηταν πολύ μεγάλη έκπληξη για μένα η διάκριση αυτή». 

H εν λόγω διάκριση, που γίνεται σε ετήσια βάση στη Μ. Βρετανία, απονέμεται κατ’ εξοχήν σε γυναίκες Βρετανίδες επιστήμονες μεγαλύτερης ηλικίας. Δεν είναι, ωστόσο, η πρώτη φορά που το χαμογελαστό κορίτσι από τη Θεσσαλονίκη διαψεύδει όλα τα προγνωστικά. 

«Πριν από μερικά χρόνια, όταν έκανα λόγο για τη δημιουργία τεχνητών ιστών και νευρώνων, όλοι με κοιτούσαν με γουρλωμένα μάτια» θυμάται «τα θεωρούσαν σενάρια επιστημονικής φαντασίας». 

Η Ελένη ξεκίνησε τις σπουδές στην Ελλάδα στο νεοσύστατο τότε τμήμα «Πληροφορική με Εφαρμογές στη Βιοϊατρική» στο πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας, στη Λαμία. 

«Ολοι με προέτρεπαν να στοχεύσω σε μια παραδοσιακή σχολή». 

Η Ελένη, όμως, έχοντας και την υποστήριξη του πατέρα της, έκλεισε τα αυτιά της στις σειρήνες και προχώρησε στον στόχο της, μια που «από παιδί με μάγευε η Ιατρική και η Πληροφορική». 

Το 2008 φεύγει για μεταπτυχιακές σπουδές στη Μ. Βρετανία και έκτοτε ξεκινάει για την Ελένη η «απογείωση». 

«Το 2009 είχα την τιμή να με διαλέξει για να εργαστώ στην ερευνητική του ομάδα ένας από τους καλύτερους επιστήμονες της σύγχρονης Ιατρικής, ο καθ. Alexander Seifalian» 

διηγείται η 25χρονη επιστήμων. 

«Μαζί με τη συμφοιτήτριά μου, Claire Crowley, δημιουργήσαμε μια τεχνητή τραχεία και το επιχειρηματικό σχέδιο, ώστε αυτό το ερευνητικό-πειραματικό μοντέλο να μετατραπεί σε κλινικό προϊόν». 

Η μελέτη αυτή κέρδισε το 1ο βραβείο στο University College London. Κάπου αλλού στην Αγγλία ένας 36χρονος καρκινοπαθής τελικού σταδίου μαθαίνει για το πόνημα των δύο φοιτητριών, που αποτελούσε κυριολεκτικά την τελευταία του ελπίδα. 

«Επικοινώνησε μαζί μας και ζήτησε να προχωρήσουμε σε μεταμόσχευση της τεχνητής τραχείας» περιγράφει η Ελένη. 

«Ημασταν πολύ επιφυλακτικές, καθώς δεν είχε προηγηθεί ακόμα δοκιμή in vivo». 

Ωστόσο, ο ασθενής ήταν διατεθειμένος να ρισκάρει. Και καθώς η τύχη αγαπά τους τολμηρούς, η επέμβαση έγινε λίγους μήνες μετά και ο ασθενής σώθηκε. 

«Πολλές φορές μας εκφράζει την ευγνωμοσύνη του, τα συναισθήματα όμως είναι αμοιβαία, γιατί και εμένα έκτοτε η ζωή μου άλλαξε». 

Με τη δημοσιοποίηση στον ακαδημαϊκό κόσμο της εν λόγω επιτυχίας, πρώτης στα ιατρικά χρονικά, αλλά και την ίδρυση της εταιρείας Transplants Without Donors LLC (Μεταμοσχεύσεις χωρίς δότες) που θα παράγει τεχνητά όργανα ως εναλλακτική μεταμοσχευτική μέθοδο, πολλαπλασιάζονται οι επαγγελματικές προτάσεις στην Ελένη, η οποία υπέκυψε στη γοητεία των ΗΠΑ, όπου εκπονεί τη διατριβή της στο πανεπιστήμιο του Ιllinois έχοντας εννέα υποτροφίες! 

«Είμαι η μοναδική γυναίκα στο τμήμα μου και η μοναδική Ευρωπαία» επισημαίνει σκιαγραφώντας τη νέα της ζωή. 

«Ο ανταγωνισμός είναι έντονος, ενώ κατέβαλα επιπλέον προσπάθεια για να με αποδεχτούν και ως Ελληνίδα». 

Ο ανθρώπινος πόνος 

 Παράλληλα, η NASA επέλεξε την Ελένη το 2012 μεταξύ 1.200 φοιτητών για να φοιτήσει στη NASA Academy. 

Σήμερα, εργάζεται στον «Τομέα Βιοεπιστημών, Νανοτεχνολογίας και Εξερεύνησης του πλανήτη Αρη» στη Σίλικον Βάλεϊ. 

«Μελετάμε τις αλλαγές στο νευρικό σύστημα των αστροναυτών, που ο προσανατολισμός και η ισορροπία τους επηρεάζεται από την αλλαγή στην ατμοσφαιρική πίεση» εξηγεί η Ελληνίδα επιστήμων. 

«Επίσης, έχουμε διαπιστώσει ότι μπορούμε να δημιουργούμε ταχύτερα ιστούς στο Διάστημα χάρη στην έλλειψη ατμοσφαιρικής πίεσης, κάτι που μπορεί να επιφέρει μια πραγματική επανάσταση στον κλάδο». 

Μπορεί η Ελένη να εργάζεται στο πρόγραμμα εξερεύνησης του Αρη, το επίκεντρο του ενδιαφέροντός της, όμως, είναι ο άνθρωπος και μέλημά της η επούλωση του ανθρώπινου πόνου. «Στην εταιρεία, που έχει παράρτημα και στη Μ. Βρετανία και στις ΗΠΑ, συνυπάρχουμε μηχανικοί και επιστήμονες και έχουμε ήδη κατορθώσει να δημιουργήσουμε αρτηρίες, δέρμα, νεύρα, τραχείες, αυτιά και μύτη» διευκρινίζει. 

«Απευθυνόμαστε είτε σε καρκινοπαθείς είτε σε άτομα που έχουν υποστεί κάποιο ατύχημα». 

Η νεαρή γυναίκα, που καλείται καθημερινά ανά τρεις ώρες να ελέγχει την πορεία των πειραμάτων της, -μένει ακριβώς απέναντι και έχει προσαρμόσει το βιολογικό της ρολόι- ομολογεί ότι είναι αδύνατον να έχει μια προσωπική ζωή, έτσι όπως την ορίζουμε εμείς. 

Η ζωή της, όμως, έχει όραμα. 

«Εχω γίνει μάρτυρας απαγωγών με σκοπό την αφαίρεση δέρματος από μικρά παιδιά στο Περού. Τέτοιες στιγμές πεισμώνω ακόμα περισσότερο για να συνεχίσω την έρευνά μου, με κάθε κόστος».

Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξή της στο MAG24. 

Τι σημαίνει για εσένα και την οικογένειά σου η διάκριση της Γυναίκας της Χρονιάς (στον τομέα της έρευνας) στην Μ. Βρετανία; 

Είμαι πολύ συγκινημένη με τη βράβευση αλλά κυρίως με την αποδοχή του κοινού που μου δίνει δύναμη και κουράγιο για τη συνέχεια. Αποτελεί μια σημαντική διάκριση για μένα, τόσο γιατί είναι ένα δείγμα αναγνώρισης της δουλειάς μου και της πορείας μου στο τομέα των επιστημών και της επιχειρηματικότητας αλλά και επειδή είναι μια ουσιαστική προώθηση για τον τομέα της αναγεννητικής ιατρικής και της τεχνολογίας τεχνικών οργάνων. 

Στην εταιρεία Transplants Without Donors LLC δημιουργούμε τεχνητά όργανα από βλαστοκύτταρα και βιοϋλικά με στόχο την ανάπτυξη μιας εναλλακτικής μεθόδου μεταμοσχεύσεων και κατ’επέκταση επιδιώκουμε να δώσουμε ένα τέλος στο παρεμπόριο ανθρωπίνων οργάνων που δυστυχώς ανθίζει στον τρίτο κόσμο. 

Η τεχνολογία των τεχνητών οργάνων που κάποτε θεωρείτο σενάριο επιστημονικής φαντασίας είναι πλέον πραγματικότητα και εύχομαι να δούμε σύντομα την επανάσταση που θα φέρει αυτή η θεραπευτική οδός στα κλινικά δεδομένα της υφηλίου. 

Πες μας δυο λόγια για την σχέση σου με τη ΝΑΣΑ; Πως συνδυάζεται αυτή η καριέρα μετά τις σπουδές σου στο Πανεπιστήμιο Στερεάς; 

Στην ΝΑΣΑ δουλεύω στο τμήμα «Βιοεπιστημών, Νανοτεχνολογίας και Εξερεύνησης του Πλανήτη Άρη» και σίγουρα είναι ένα όνειρο ζωής που μετά από πολύ κόπο και πολλές θυσίες έγινε πραγματικότητα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω δημόσια το Πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδος και ειδικά τον επιβλέπων καθηγητή μου κ. Ηλία Μαγκλογιάννη για την ποιότητα των σπουδών μου, την επιστημονική καθοδήγηση και τα πνευματικά εφόδια που μου προσέφεραν. 

Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους δεν πίστεψαν σε μένα, το πολιτικό σύστημα που συστηματικά υποβάθμιζε τις επιστημονικές μας προσπάθειες και το αξιόλογο ακαδημαϊκό έργο του νεοσύστατου Πανεπιστημίου Στερεάς Ελλάδος αλλά και το μέρος του κοινωνικού ιστού που αδιαφόρησε για την εξέλιξη του Πανεπιστημίου έως και υποτίμησε την ερευνητική μας προσπάθεια διότι μου έδωσαν δυο ουσιαστικά μαθήματα: να διεκδικώ και να σχεδιάζω μόνη μου το μέλλον μου αλλά και να έχω ανοσία στην κακεντρέχεια. 

Όπως είπε και ο μεγάλος μας ποιητής Γιώργος Σεφέρης «Δε γυρεύω μήτε το σταμάτημα, μήτε το γύρισμα προς τα πίσω...γυρεύω το νου, την ευαισθησία και το κουράγιο των ανθρώπων που προχωρούν μπρος.» 

Το Πανεπιστήμιο Στερεάς πια δεν υφίσταται. Τι έχεις να πεις σε όλους όσους δεν στήριξαν το Ίδρυμα αυτό; Τι θα πρότεινες; 

Η κρίση που διέρχεται η κοινωνία έχει περάσει, όπως είναι φυσικό, και στον χώρο του πανεπιστημίου, μεταλλάσοντας το φοιτητικό τοπίο σε ένα παγκοσμιοποιημένο στίβο όπου κυριαρχεί ο ανταγωνισμός για μια θέση εργασίας και η στιγνή εμπορευματική αντίληψη μιας πελατειακής παιδείας. 

Θα τολμούσα να παρομοιάσω το Πανεπιστήμιο Στερεάς με ένα πειραματόζωο που ακούσια και ανήθικα συμμετείχε στα πολιτικά - πειραματικά μοντέλα των εκάστοτε κυβερνήσεων και τελικά υπέστη ευθανασία. 

Το τμήμα Πληροφορικής με εφαρμογές στη Βιοϊατρική αποτελεί για μένα το πλέον καινοτόμο τμήμα που έχει να επιδείξει η Ελλάδα σήμερα, συνδυάζοντας την τεχνολογία με τις επιστήμες ζωής (ενδεικτικά κάποιοι τομείς έρευνας είναι η βιοπληροφορική, η βιοαπεικόνιση, η ρομποτική τηλεχειρουργική, η τηλεματική, η δημιουργία προσθετικών μελών κτλ). 

Η ακαδημαϊκή και ερευνητική ανάπτυξη σε τόσο εξελιγμένα πεδία μπορεί να αποφέρει σημαντικά κέρδη στη χώρα μέσω των επιστημονικών πατεντών και της στοχευμένης ερευνητικής επιχειρηματικότητας. 

Η δική μου ευχή και πρόταση είναι να αγκαλιάσει ο κόσμος την προσπάθεια των φορέων του Πανεπιστημίου και να ενταθούν οι προσπάθειες δημιουργίας επιχειρηματικού και ερευνητικού δικτύου στη χώρα με μια διάθεση αλληλεγγύης και συνεργασίας τόσο ανάμεσα στα πανεπιστήμια αλλά και ανάμεσα στον ακαδημαϊκό, επιχειρηματικό και πολιτικό κόσμο. 

Ενημερωθήκαμε για τις δράσεις σου στην Αφρική και γενικότερα γύρω από τον εθελοντισμό. Πες μας δυο λόγια. 

Ο εθελοντισμός δίνει νόημα στην ερευνητική μου δραστηριότητα και την ζωή μου εν γένει. Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι ό,τι πιο σημαντικό έχω κάνει ως σήμερα και πραγματικά ελπίζω η διάθεση για προσφορά στον συνάνθρωπο να είναι η μόνη «μεταδοτική ασθένεια» που θα προσβάλει όλους μας τα χρόνια που έρχονται. 

Δραστηριοποιούμαι στην Λατινική Αμερική (Περού και Κόστα Ρίκα) και στην Αφρική (Ουγκάντα) ως επικεφαλής ιατρικής αποστολής σε συνεργασία με τον «Διεθνή Οργανισμό για την Ιατρική Ανακούφιση των Παιδιών» και τα «Μοσχεύματα Χωρίς Δότες». 

Η αποστολή μας στοχεύει στην ιατρική περίθαλψη παιδιών που υπήρξαν θύματα απαγωγής και παράνομης αφαίρεσης ανθρωπίνων οργάνων. Το να βλέπεις τον φόβο και την απελπισία στα πρόσωπα αυτών των παιδιών να μετατρέπεται σε χαμόγελο είναι ένα δώρο που δεν μπορώ να περιγράψω με λέξεις. 

Μίλησέ μας για το τι ακριβώς ήταν αυτό, που σου χάρισε μια τόσο μεγάλη διάκριση Παγκοσμίως; 

Η διάκριση προέκυψε με βάση την ερευνητική μου πορεία στον χώρο της αναγεννητικής ιατρικής και της τεχνολογίας τεχνητών οργάνων μέσω βλαστοκυττάρων. 

Το 2009 είχα την τιμή να με διαλέξει για να εργαστώ στην ερευνητική του ομάδα ένας από τους καλύτερους επιστήμονες της σύγχρονης ιατρικής, ο Καθ. Alexander Seifalian. 

Σε συνεργασία με την συμφοιτήτρια μου Claire Crowley δημιουργήσαμε μια τεχνητή τραχεία και το επιχειρηματικό σχέδιο ώστε αυτό το ερευνητικό-πειραματικό μοντέλο να μετατραπεί σε κλινικό προϊόν. 

Η μελέτη αυτή κέρδισε το 1ο βραβείο στο University College London και λίγους μήνες αργότερα χρησιμοποιήθηκε για να σώσει τη ζωή ενός 36-χρονου ασθενή που έπασχε από τελικό στάδιο καρκίνου της τραχείας. Αυτή αποτέλεσε την πρώτη επιτυχημένη μεταμόσχευση τεχνητής τραχείας στην ιστορία της ιατρικής και αποτέλεσε ορόσημο για το πεδίο της αναγεννητικής ιατρικής. 

Η εμπειρία αυτή αποτέλεσε τη γεννουσιουργό αιτία για την δημιουργία μιας εταιρείας, της Transplants Without Donors LLC, που θα παράγει τεχνητά όργανα ως εναλλακτική μεταμοσχευτική μέθοδο ώστε να δώσουμε το δικαίωμα στη ζωή στους ασθενείς που το έχουν ανάγκη. 

Ποια τα μελλοντικά σου σχέδια; Σκέφτεσαι να επιστρέψεις Ελλάδα; Και αν ναι πως; 

Μετά από τις βασικές μου σπουδές στην Ελλάδα και δυο master στο εξωτερικό, ολοκληρώνω τις διδακτορικές μου σπουδές στην Αμερική και παράλληλα συνεχίζω κάποια ερευνητικά πειράματα στη ΝΑΣΑ που σχετίζονται με την επίδραση της ραδιενέργειας στον ανθρώπινο οργανισμό και την επίδραση της βαρύτητας για τη δημιουργία ιστών στο διάστημα. 

Φυσικά θα ήταν χαρά μου να επιστρέψω στην Ελλάδα και να συνεχίσω την απασχόληση μου στον τομέα της αναγεννητικής ιατρικής είτε ερευνητικά, είτε ακαδημαϊκά, είτε δημιουργώντας παράρτημα της εταιρείας μεταμοσχεύσεων, είτε δουλεύοντας στις πολιτικές υγείας και τα επιχειρηματικά δίκτυα για την ανάπτυξη αυτού του τομέα με κέντρο την Ελλάδα. 

Αυτή την στιγμή, η προτεραιότητα μου είναι ως επιστήμονας να βάλω το δικό μου λιθαράκι στις επόμενες ανακαλύψεις στην τεχνολογία δημιουργίας τεχνητών οργάνων. 

Νιώθω βαθιά την ευθύνη αλλά και την ανάγκη για επιστημονική δημιουργία και επιθυμώ να επιστρατεύσω όλες μου τις δυνάμεις για τη συνέχιση αυτής της πολλά υποσχόμενης έρευνας. 

Όταν λες σε συναδέρφους σου ότι είσαι Ελληνίδα, πως αντιδρούν; Πως είναι στα μάτια τους η Ελλάδα;

 Είναι γεγονός πως η Ελλάδα είναι στο μάτι του κυκλώνα, και υπάρχει μια δυσπιστία για την εντιμότητα των Ελλήνων με βάσει τις πράξεις τους στο παρελθόν και αβεβαιότητα για την πορεία μας στο μέλλον. Στοίχημα της κάθε αντιξοότητας είναι να γίνει ευκαιρία, και αυτό το στοίχημα κερδίζεται μόνον αν ο καθένας από εμάς αναλάβει το μερίδιο της προσωπικής του ευθύνης και κινητοποιηθεί για να αλλάξει τη ζωή του. 

Τι θα συμβούλευες τους συμφοιτητές σου στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας πια, και γενικά στον έλληνα φοιτητή; Ποιες σημαντικές διορθώσεις στο εκπαιδευτικό μας σύστημα θα μας πρότεινες; 

Η συμβουλή μου είναι να ακολουθήσουν το επάγγελμα που πραγματικά αγαπούν να υπηρετούν και να ατενίζουν με αισιοδοξία το μέλλον ακόμα και όταν όλες οι συνθήκες φαίνονται αντίξοες. 

Στην πρώτη μέρα των διαλέξεων στο Πανεπιστήμιο του Ιλλινόις δίνω δύο συμβουλές στους φοιτητές μου που ισχύουν για όλους: 

1. Να μην ανέχεστε να σας συμπεριφέρονται σαν να είστε ένας αριθμός, κανένας φοιτητής δεν είναι απλά ένας μέσος όρος βαθμολογίας.

2. Να προσπαθήσετε να γίνεται τόσο ξεχωριστοί που κανείς να μην μπορεί να σας αγνοήσει. 

Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα ωθεί τους νέους στο αδιάκοπο κυνήγι μιας φαύλης καταξίωσης μέσα από ένα πτυχίο.

 Ο φετιχισμός του χαρτιού εθίζει τα παιδιά να περιφρονούν, να παραβλέπουν και να παραγνωρίζουν το ότι η αξία υπερέχει της επιτυχίας και ότι η παιδεία είναι αυτοσκοπός και αξία αυθύπαρκτη και δεν επιβεβαιώνεται μέσα από "χαρτιά". 

Επιπλέον, η διαβρωτική και αλλοτριωτική διαδικασία της άγονης απομνημόνευσης και του καταστροφικού "παπαγαλισμού" που παρατηρείται σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος δε δημιουργούν κριτικά και ευαισθητοποιημένα άτομα, που προβληματίζονται πάνω στα ανθρώπινα προβλήματα, αλλά εφησυχασμένους κομφορμιστές. 

Πιστεύω σε μια ριζική μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος όπου οι μαθητές του λυκείου δεν θα αξιολογούνται αποκλειστικά από τις Πανελλήνιες εξετάσεις για την εισαγωγή τους στο Πανεπιστήμιου και δεν θα υπάρχει καθόλου η έννοια της σχεδόν τυχαίας εισαγωγής στο πανεπιστήμιο μέσω των λιστών του μηχανογραφικού δελτίου. 

Τα Πανεπιστήμια είναι αναγκαίο να αλλάξουν δομή και να βάλουν στον κέντρο τους τον φοιτητή και την έρευνα (με τη δημιουργία κέντρων τεχνολογικών πολιτικών και έκδοσης επιστημονικών πατεντών, τη ανάπτυξη δικτύων και συνεργασιών σε κρατικό και παγκόσμιο επίπεδο με άλλους ερευνητικούς οργανισμούς και πανεπιστήμια, την προώθηση της ακαδημαϊκής επιχειρηματικότητας κτλ). 

Η Ελλάδα είχε πάντα τους καλύτερους φοιτητές και επιστήμονες, καιρός είναι να τους αξιοποιήσει. 

Πηγή: mag24, Kathimerini

Επιμέλεια άρθρου: Ασημακόπουλος Χρήστος